Dogoterapia wykorzystywana jest m.in. w edukacji oraz psychoterapii dzieci i młodzieży, w terapii osób z autyzmem, zespołem Downa, czy niepełnosprawnością intelektualną. Ma zwiększać efektywność rehabilitacji bądź procesu terapeutycznego. Już samo przebywanie ze zwierzęciem wpływa korzystnie na samopoczucie psychiczne – podnosi poziom endorfin, relaksuje, daje poczucie konstruktywnego spędzenia czasu, pozwala zapomnieć na chwilę o problemach. W wielu przypadkach korzyścią płynącą z dogoterapii są bodźce sensoryczne, które stymulują zmysły i układ nerwowy. Kontakt z psem motywuje do aktywności fizycznej, co ułatwia proces rehabilitacji. Ruch może służyć poprawie motoryki i koordynacji ruchowej, wzmocnieniu siły mięśniowej i ogólnej kondycji. Dogoterapia uatrakcyjnia edukację, wspomagając np. naukę czytania. Uczy też troski i odpowiedzialności. Jako narzędzie psychoterapii dogoterapia ułatwia pokonywanie lęków (służy m.in. leczeniu zoofobii), kształtuje umiejętność wyrażania emocji, wzmacnia pewność siebie. Emocjonalne bariery często bowiem łatwiej przełamać w kontakcie ze zwierzęciem niż z innymi ludźmi.

Fotorelacja z zajęć z Uczestnikami Środowiskowego Domu Samopomocy „Tęcza” 🐹